Droga ku górze zawsze prowadzi przez głębokie zawężenie Ja.
Droga powstaje wraz z każdym krokiem. Być w pełni tym krokiem, bez wyobrażeń o celu, to prowadzi do jedności.
Rozróżniamy dwa rodzaje prędkości chodzenia:
Szybkie chodzenie
Wolne chodzenie
Kontakt z podłożem
Czucie spodu stopy
Przeniesienie ciężaru na jedną nogę, na jedną stopę, zauważamy zmianę w nacisku stopy na podłoże.
Plecy wyprostowane i zarazem rozluźnione.
Kolano wyprostowane, kiedy stopa zakroczna odrywana jest od podłoża.
Trwa to około dwóch sekund zanim pięta – wyprostowana – zostanie łagodnie postawiona z przodu.
Stopa łagodnie rozwijana od środka pięty poprzez śródstopie i krawędź zewnętrzną.
Przód stopy opada, kolano przenoszone jest do przodu.
Teraz czujemy ciężar na kłębie palucha.
Palce u stóp rozluźniają się.
Czujemy rozciąganie w tylnej części stopy, która teraz jest gotowa na krok w przód.
Wraz z każdym krokiem lekkie i naturalne wyprostowanie.
Stopa oderwana od podłoża „leci“ przez krótką chwilę.
Kroczymy w pełnej obecności.
Postawić piętę.
Pozwolić stopie na lekkie obciążenie.
Pozwolić stopie lekko się rozwinąć.
Tylnia część stopy odrywamy od podłoża.
Pozwalać aby się to wydarzało.
Doświadczać każdego kroku we wnętrzu.
Tylko ten jeden krok.
Jestem tym krokiem.
Nie robię go,
doświadczam siebie jako kroku.